- dyshonor
- dyshonor {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż I, D. -u, Mc. dyshonororze, blm {{/stl_8}}{{stl_7}}'coś, co stanowi ujmę dla honoru; obraza, despekt': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kogoś spotyka dyshonor. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
dyshonor
Look at other dictionaries:
dyshonor — m IV, D. u, Ms. dyshonororze, blm «ujma dla honoru; zniewaga, obelga» Uważać coś sobie za dyshonor … Słownik języka polskiego
dys- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: rozdzielenie, oddzielenie lub przeczenie, brak czego, nadający wyrazom znaczenie negatywne, przeciwstawne, np. dysharmonia, dyshonor» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
despekt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. despektkcie {{/stl 8}}{{stl 7}} postępek ubliżający komuś, uchybienie względem kogoś; afront, obraza, dyshonor : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego zachowanie względem mnie na przyjęciu uważam za despekt.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dys- — {{/stl 13}}{{stl 7}} pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na odwrotność, zaprzeczenie, brak czegoś, przeciwieństwo, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}dysharmonia, dyshonor {{/stl 8}}{{stl 7}} <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
